H Sylvie Mora ήταν μία ποπ και τζαζ τραγουδίστρια που εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60, στη δυτική ακτή των ΗΠΑ.
Η δισκογραφία της περιλαμβάνει μόνο μερικά 45άρια, που κυκλοφόρησαν από την εταιρία "Vevre Records" του Λος Άντζελες.
Σ' ένα απ΄αυτά τα 45άρια, κάτω από την διεύθυνση του συνθέτη, ενορχηστρωτή και αρχηγού τζαζ ορχήστρας Russ Garcia, η Sylvie Mora ερμηνεύει με ιδιαίτερα δροσερό και οριένταλ στυλ την εξωτική Μισιρλού.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1959 και στην άλλη όψη του έχει το τραγούδι "Summertime".
Καλή ακρόαση.
Η βιολιστής και συνθέτης Martina Eisenreich γεννήθηκε το 1981 στο Erding της Γερμανίας. Παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα βιολιού στα 13 της, φανέρωσε αμέσως το μεγάλο μουσικό ταλέντο της κερδίζοντας σε διάφορους διαγωνισμούς, όπως για παράδειγμα στον διαγωνισμό "Νέοι μουσικοί".
Στα 15 της ξεκίνησε να σπουδάζει βιολί στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Θεάτρου του Μονάχου, και στη συνέχεια οδηγήθηκε στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Βάδης-Βυτερμβέργης, όπου σπούδασε κλασική σύνθεση, μουσική για κινηματογράφο και ηχητικό σχεδιασμό για ταινίες και βίντεο.
Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές της δημιούργησε το δικό της στούντιο ηχογραφήσεων, στο οποίο κατέγραψε τις συνθέσεις και τις μουσικές της παραγωγές. Επιπλέον η Martina Eisenreich πραγματοποίησε εμφανίζεις με διάφορα μουσικά σχήματα.
Έχει γράψει μουσική για αρκετές κινηματογραφικές ταινίες κερδίζοντας διάφορα βραβεία. Δύο από τις ταινίες για τις οποίες έγραψε μουσική ήταν υποψήφιες για Όσκαρ.
Την μοναδική ποικιλία των ήχων και την εκφραστικότητα των αυτοσχεδιασμών της Martina Eisenreich στο βιολί τα πρωτοσυναντήσαμε στο blog αυτό στο ποστ #141. Εκεί απολαύσαμε την Misirlou από το βιολί της Martina και το ακορντεόν του Andreas Hinterseher, από τον δίσκο τους "Andima" του 2007.
Σήμερα θα ακούσουμε την Miserlou από τον δίσκο "wundergeige" του 2009. Το κουαρτέτο της όμορφης κοκκινομάλας βιολίστριας συμπληρώνουν ο Stephan Glaubitz (μπάσο), ο Wolfrang Lohmeier (κρουστά) και ο Christoph Müller (κιθάρα).
Καλή ακρόαση.
[Download]
Στο Misirlou[TV] παρακολουθήστε μια δεκάλεπτη live εκτέλεση της Μισιρλούς από την Martina και την εκλεκτή παρέα της.
O Ben Zimet είναι ένας τραγουδιστής, ηθοποιός, συγγραφέας και αφηγητής γίντις παραμυθιών. Έχει καναδική υπηκοότητα, εβραιοπολωνική καταγωγή, και έζησε για πολλά χρόνια στη Γαλλία. Τον τελευταίο καιρό ζει ανάμεσα στο Παρίσι και το Ντακάρ της Σενεγάλης.
O Ben Zimet έχει καταγράψει στα γαλλικά κι έχει εκδόσει σε βιβλία, κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες της Γίντισλαντ. Γίντισλαντ αποκαλείται η γεωγραφική έκταση της Ευρώπης, που άρχιζε από την Εσθονία και τη Μόσχα και έφθανε έως τη Θεσσαλονίκη, νότια, και έως το Βερολίνο και τη Βιέννη, δυτικά, στην οποία ήκμαζε κάποτε το εβραϊκό στοιχείο. Βιβλίο του Μπεν Ζιμέτ με γίντις παραμύθια κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις "Πόλις".
Μαζί με την γαλλίδα σύντροφό του τραγουδίστρια Talila, επίσης εβραιοπολωνικής καταγωγής, έχει ηχογραφήσει αρκετούς δίσκους με γίντις τραγούδια.
Από τον δίσκο τους "Yiddish Atmosphere" που κυκλοφόρησε το 2000, θα ακούσουμε την Μισιρλού.
Ο μουσικός και δεξιοτέχνης της φυσαρμόνικας Horrie Dargie γεννήθηκε το 1917 στην Γουαϊάλα της Νότιας Αυστραλίας.
Από μικρός ασχολήθηκε πρώτα με την διατονική και κατόπιν με την χρωματική φυσαρμόνικα,συμμετέχοντας σε διάφορα ερασιτεχνικά μουσικά σύνολα. Το 1937 κέρδισε σε ένα διαγωνισμό ταλέντων σε τοπικό ραδιόφωνο, ενώ την επόμενη χρονιά μετακόμισε στο Σίδνεϊ όπου σπούδασε κλαρινέτο και ενορχήστρωση. Εκεί ξεκίνησε και την δικιά του σχολή φυσαρμόνικας. Την ίδια εποχή σχημάτισε τους "Rockin' Reeds", μια μπάντα με φυσαρμόνικες, κιθάρα και μπάσο.
O Horrie Dargie υπηρέτησε στον αυστραλιανό στρατό, στη Νέα Γουϊνέα και στις δυνάμεις κατοχής στην Ιαπωνία.
Επιστρέφοντας το 1947 στη Μελβούρνη ίδρυσε το " Horrie Dargie Quintet". Το κουϊντέτο αυτό έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στην Αυστραλία, και το 1952 ο Dargie και οι συνεργάτες του αναχώρησαν για την Αγγλία.
Στην Αγγλία το κουϊντέτο εμφανίστηκε στο Empire ενυτπωσιάζοντας με τον χαρακτηριστικό του ήχο, το χιούμορ και το ιδιαίτερο στύλ του.
Στην διάρκεια των εμφανίσεών τους στο Λονδίνο ο Dargie προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα και κατάρευσε επί σκηνής. Η ασθένεια τον έπληξε στο διάφραγμα και στα πόδια, αφήνοντάς τον σχεδόν παράλυτο. Οι γιατροί ήταν βέβαιοι ότι ο Dargie δεν θα μπορούσε να παίξει ξανά κάποιο πνευστό όργανο, αφού τον πρώτο καιρό δυσκολευόταν ακόμα και να καταπιεί.
Με επιμονή, υπομονή και τις προσπάθειες του ίδιου και των γιατρών, ο Dargie τελικά ανάρρωσε και το κουιντέτο επανήλθε στην δράση το 1958.
Επιστρέφοντας στην Αυστραλία ο Dargie ασχολήθηκε με ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές μουσικές εκπομπές. O Dargie ήταν ο πρώτος παρουσιαστής στην Αυστραλία του τηλεπαιχνιδιού "The Price Is Right". Επίσης ήταν υπεύθυνος για την δημοφιλή εκπομπή ποπ μουσικής, "The Go!! Show".
Ο Dargie έκανε επίσης την μουσική επένδυση σε γνωστά τηλεοπτικά σήριαλ (Skippy το καγκουρώ) και ταινίες (Κροκοδειλάκιας) της Αυστραλίας.
Ο Horrie Dargie πέθανε τον Αύγουστο του 1999 σε ηλικία 82 χρονών.
Από τον δίσκο "Around the World With the Dargies" θα ακούσουμε την Μισιρλού.
Καλή ακρόαση.
Ο οργανίστας Eddie Greene και ο πιανίστας Stephen Iles εμφανίστηκαν για πρώτη φορά μαζί στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου Sheraton στo Buffalo, και συνέχισαν να εμφανίζονται για πολλά χρόνια στις αίθουσες διασκέδασης αυτής της μεγάλης ξενοδοχειακής αλυσίδας.
Το κλασικό easy listening και coctail exotica ντουέτο τους, διακρίνονταν για την φρεσκάδα του στυλ του, για το αστείρευτο μεράκι του και για την προσήλωση στα υψηλά πρότυπα της μουσικότητας.
Από το δίσκο τους "Mood Music - The Musical Stylings Of Green And Iles", που κυκλοφόρησε το 1957,θα ακούσουμε την eazy listening Μισιρλού τους.
Καλή ακρόαση.
"Kemantronik" είναι το προσωπικό μουσικό project του Marco Paulo Borgonhoni, ενός βιολιστή από την Κουριτίμπα της Βραζιλίας. Ο Borgonhoni είναι απόφοιτος της Σχολής Μουσικής και Καλών Τεχνών της πόλης του, ασχολείται με το βιολί πάνω από 20 χρόνια κι έχει συνεργαστεί με διάφορες μπάντες και djs, εμπλουτίζοντας τις μουσικές του αποσκευές με πολύτιμες εμπειρίες.
Το "Kemantronik" συνδυάζει το βιολί με την ηλεκτρονική μουσική, και πιο συγκεκριμένα την μελωδική "Drum and Bass" ηλεκτρονική μουσική με τον ήχο του ηλεκτρικού βιολιού.
O Borgonhoni ασχολείται με το ρεμίξ και το χτίσιμο νότα-νότα των κομματιών στο στούντιο και την παρουσίαση τους στο κοινό, εμφανιζόμενος μόνος στη σκηνή με το kemantronik, το ηλεκτρικό του βιολί.
Ας ακούσουμε όμως την noise D&B Misirlou του.
Καλή ακρόαση.
Ένας Γερμανός,ο Manu Tiki (κρουστά), ένας Γιαπωνέζος,ο Mitsui Tiki (κιθάρα) και μια Γιαπωνέζα,η Noriko Bamboo (μπάντζο) συνθέτουν το τρίο "Tiki Tiki Bamboooos".
Με λουλουδένιες γιρλάντες γύρω από το λαιμό τους, ντυμένοι με χαβανέζικα πουκάμισα και φούστες από χορτάρι,παίζουν εξωτικό Hula-Hula surf, συνδυάζοντας το αυθεντικό ήχο του '60 με την τροπική καθαρότητα της παραδοσιακής χαβανέζικης surf μουσικής.
Έδρα τους είναι το Μόναχο, αλλά κάνουν εμφανίσεις σε κλαμπ και μπαρ σ' όλη την Γερμανία, αλλά και στην Ιαπωνία.
Από το CD τους "The Tiki Tiki Bamboooos" θα ακούσουμε την Misalu,δηλαδή μια Hula-Hula surf Misirlou.
Καλή ακρόαση.
Οι "Stanley Dix" είναι μία σερφ γκαράζ ροκ μπάντα από την Κουριτίμπα, τη μεγαλύτερη πόλη της Νότιας Βραζιλίας.
Το γκρουπ έχει πια διαλυθεί και τα μέλη του έχουν ενταχθεί σε μερικά από τα καλύτερα συγκροτήματα της Κουριτίμπα, όπως οι Maremotos, οι Hillbilly Rawhide και οι Los Dianos.
Οι "Stanley Dix" πριν σκορπίσουν είχαν ηχογραφήσει ένα studio κι ένα live album.
Από το δεύτερο, που έχει τίτλο " Lo Fi Waves" και κυκλοφόρησε το 2001, θα ακούσουμε την Miserlou.
Καλή ακρόαση.
Στη δεκαετία του 1950, ο Αμερικανός εθνομουσικολόγος Harry Smith, πέρασε δύο χρόνια καταγράφοντας τα τραγούδια και τις ιστορίες του Zvi Margolies Abulafia Nuftali, ενός διαπρεπούς ορθόδοξου Εβραίου ραβίνου που ζούσε στην ανατολική περιοχή της Νέας Υόρκης.
Ο Abulafia ήταν μία ζωντανή κιβωτός της ιερής εβραϊκής μουσικής των περασμένων αιώνων. Ο Smith, αφού άκουσε τον Abulafia,έστησε στη συναγωγή του ραβίνου ένα στούντιο, και τον ηχογράφησε, καταγράφοντας έτσι εβραϊκές ψαλμωδίες και προσευχές καθώς και τραγούδια, παραδοσιακή μουσική,αλλά και διηγήσεις εβραϊκών ιστοριών από τον ραβίνο.
Ο Smith ποτέ δεν δημοσίευσε το υλικό που κατέγραψε. Ο ραβίνος Abulafia, λίγο πριν πεθάνει, ζήτησε από τον εγγονό του, ποιητή και συγγραφέα Lionel Ziprin, να τον βεβαιώσει ότι οι ηχογραφήσεις αυτές κάποια μέρα θα παρουσιαστούν στον κόσμο.
Για πάνω από 50 χρόνια οι μαγνητοταινίες έμεναν παραπεταμένες σε κάποιες αποθήκες στη Νέα Υόρκη. Το 2006, όταν πια ο Ziprin ήταν 81 χρονών και αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας, αποφάσισε να εκπληρώσει την επιθυμία του ραβίνου παππού του, παρουσιάζοντας στο ευρύ κοινό τις ηχογραφήσεις του Abulafia, πριν χαθούν για πάντα.
Από το σπάνιο αυτό υλικό, θα ακούσουμε από τον ραβίνο Abulafia την γνώριμη μελωδία της Μισιρλούς.
Οι Quadro Nuevo είναι ένα ακουστικό κουαρτέρτο από την Γερμανία που σχηματίστηκε το 1996. Αποτελείται από τους μουσικούς Mulo Francel (σαξόφωνο, κλαρίνο, μαντολίνο, βιμπράφωνο), Robert Wolf ( κιθάρα), Andreas Hinterseher (ακορντεόν, βιμπράφωνο, πιάνο) και D.D.Lowka ( μπάσο, κρουστά).
Το ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει μουσικές από όλο τον κόσμο, όπως tango, valse musette, arabesque, flamenco και τραγούδια από την Ιταλία και τη Μικρά Ασία μαζί με διασκευασμένες μελωδίες σε τζαζ στυλ.
Την τελευταία δεκαετία οι Quadro Nuevo έχουν παίξει σε περισσότερα από 1500 κονσέρτα σε όλο τον κόσμο, και έχουν κερδίσει πολλά γερμανικά και ευρωπαϊκά μουσικά βραβεία.
Από το άλμπουμ τους "Mocca Flor" του 2004 θα ακούσουμε την Μισιρλού.
Από το φετινό τους δίσκο "Quadro Nuevo In Concert" θα ακούσουμε την live ηχογραφημένη και κατά 1 λεπτό μεγαλύτερης διάρκειας εκτέλεση της Μισιρλούς.
O Javier Hidalgo είναι Terror/Gabber DJ (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) και μουσικός παραγωγός από την Ισπανία. Κυκλοφορεί τις δουλειές του,κυρίως διαδικτυακά, με ψευδώνυμα όπως "CokeMafia & RudeCat" και "Russian Roulette".
Είναι ιδιοκτήτης της ιντερνετικής "Macho Music", μέσω της οποίας πουλάει και κάποιες φορές διαθέτει δωρεάν κομμάτια και συλλογές από διάφορα μουσικά είδη, όπως industrial, speedgabba και speedcore.
Από το mp3 άλμπουμ του "Greatest Hits & Other Fuckin' Shit 2", που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2012 με το ψευδώνυμο "CokeMafia & RudeCat" θα ακούσουμε το κομμάτι "Fuck Misirlou", την Μισιρλού δηλαδή σε Speedcore, Hardcore, Noise, Breakcore στυλ.
Για να πω την... αμαρτία μου, αγνοώ την έννοια αυτών των όρων, και οι μουσικές μου προτιμήσεις απέχουν κατά πολύ από αυτά τα είδη της μουσικής. Το "Fuck Misirlou"όμως δεν θα μπορούσε να λείπει από την Μισιρλουπαίδειά μας.
O Bobby (Gaston) Fuller ήταν ένας Αμερικανός ροκ τραγουδιστής, κιθαρίστας και τραγουδοποιός που γεννήθηκε τον Οκτώβρη του 1942 στο Μπέιταουν του Τέξας. Μεγάλωσε στο Ελ Πάσο έχοντας ως ίνδαλμα τον επίσης Τεξανό τραγουδιστή Buddy Holly.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60, ο Fuller άρχισε να εμφανίζεται επαγγελματικά σε κλαμπ και μπαρ του Ελ Πάσο με το συγκρότημά του, το οποίο όμως δεν είχε σταθερή σύνθεση. Ταυτόχρονα ηχογράφησε κάποια τραγούδια σε ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρίες του Τέξας.
To 1964 μετακόμισε στο Λος Άντζελες μαζί με την μπάντα του "The Bobby Fuller Four" και υπέγραψε συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρία Mustang.
Μεγαλύτερη επιτυχία του συγκροτήματος ήταν το τραγούδι του "I Fought the Law", που έφτασε μέχρι το νούμερο 9 του "Billboard Hot 100", τον Μάρτιο του 1966.
Λίγους μήνες μετά,στις 18 Ιουλίου του 1966, ο Bobby Fuller βρέθηκε δολοφονημένος μέσα στο παρκαρισμένο αυτοκίνητό του, κοντά στο σπίτι του στο Λος Άντζελες.
Ο θάνατός του αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην ιστορία της ροκ. Όπως έγραψε στο "Βήμα" ο Θοδωρής Μανίκας στο άρθρο του "Ποιος σκότωσε τον Μπόμπι Φούλερ" πρόκειται για μια ανεξιχνίαστη υπόθεση, στην οποία εμπλέκονται μουσικοί, μάνατζερ, πεταλούδες της νύχτας και μαφιόζοι.
Μετά τον θάνατο του Bobby Fuller κυκλοφόρησαν αρκετοί δίσκοι με κομμάτια ηχογραφημένα από live εμφανίσεις του.
Από μια τέτοια live ηχογράφηση θα ακούσουμε την Misirlou.
H αμερικάνικη δισκογραφική εταιρία Solid State Records ιδρύθηκε το 1966 από τους διάσημους παραγωγούς Sonny Lester και Phil Ramone, και τον σαξοφονίστα, συνθέτη και ενορχηστρωτή Manny Albam.
Η Solid State, μέχρι το 1969 που σταμάτησε την δραστηριότητά της, κυκλοφόρησε μερικές δεκάδες albums, κυρίως jazz μουσικής με καλλιτέχνες όπως ο Joe Williams, o Chick Corea, o Jimmy McGriff, o Dizzy Gillespie, οι Thad Jones και Mel Lewis με την jazz ορχήστρα τους, και αρκετοί άλλοι, που αργότερα μεταπήδησαν στη δισκογραφική εταιρία Blue Note.
Η Kokee Band κυκλοφόρησε το 1966 με την Solid State δύο δίσκους. Από τον δίσκο "Exotica 1970" θα ακούσουμε την Misirlou. Eνορχηστρωτής ο Arthur Baum. παραγωγός ο Sonny Lester και διευθυντής ορχήστρας ο Phil Ramone.
Καλή ακρόαση.
Ακόμα μία instrumental surf rock εκτέλεση της Μισιρλούς.
Υπάρχει στο CD των Gangstas Paradise που κυκλοφόρησε το 2009 με τίτλο "Paradise Of A Gangster" και περιέχει ορχηστικές εκτελέσεις θεμάτων από κινηματογραφικές ταινίες (Godfather,Borsalino,Pulp Fiction Ζορμπάς, Κουρδιστό Πορτοκάλι,Κάποτε στην Αμερική, κ.α)
Καλή ακρόαση
O Phil Woods είναι μία ξεχωριστή τζαζ προσωπικότητα, από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της τζαζ διαχρονικά και από τα πιο χαρακτηριστικά alto σαξόφωνα σε όλο το κόσμο. Ξεκινώντας τον αυτοσχεδιασμό πλάϊ στον μοναδικό Lenny Tristano στα τέλη της δεκαετίας του ‘40 ο γεννημένος το 1931 Woods από νωρίς αναζήτησε τον προσωπικό του ήχο στο καινούργιο ρεύμα της εποχής στην Αμερικάνικη jazz που ήταν το bebop.
Σπουδαστής ακόμα, στη μουσική σχολή του Julliard στο άλτο σαξόφωνο και το κλαρινέτο, άρχισε να δουλεύει με την ορχήστρα του Charlie Barnet, αλλά και του George Wallington (αντικαθιστώντας τον Jackie McLean), ή του Kenny Dorham.
Ο πιο σημαντικός σταθμός στα αρχικά στάδια της μεγάλης καριέρας του, ήταν η συμμετοχή του στην περίφημη μπάντα του Dizzy Gillespie.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 ο Woods ήταν γνωστός ως New Bird, σε αντίθεση με τον «Bird» - τον θρυλικό Charlie Parker. Ο λόγος ήταν ότι ο Woods έπαιζε το σαξόφωνο με έναν εντελώς δικό του τρόπο, σε μια εποχή που όσοι νέοι μουσικοί έπαιζαν μπίμποπ (σχεδόν όλοι δηλαδή), κόπιαραν το παίξιμο του Parker.
Tο 1957 παντρεύτηκε τη χήρα του Charlie Parker, την γοητευτική Chan Parker. Για ορισμένους μαύρους μουσικούς, που έβλεπαν τον λευκό σαξοφωνίστα σαν ενόχληση, η κίνηση αυτή ισοδυναμούσε με προσβολή.
Ως αστέρας της τζαζ, ο Woods καθιερώνεται από την συμμετοχή του στο κουϊντέτο του Buddy Rich, την συνεργασία του με τον Quincy Jones, τον Thelonious Monk και την μεγάλη μπάντα του Benny Goodman. Συνιδρυτής της μεγάλης μπάντας του Crark Terry αλλά και του περίφημου ensembleμε τον Gene Quill, o μεγάλος σαξοφωνίστας έκανε την δεκαετία του 60, το δικό του κουαρτέτο με Richard Davis, Hal Galper και Dottie Dodgion και μέχρι το 1968 είχε καθιερωθεί ήδη ως ένας θρύλος. Την χρονιά εκείνη θα φύγει στην Ευρώπη (Παρίσι) όπου θα μείνει για μερικά χρόνια δημιουργώντας το κουαρτέτο European Rhythm Machine με τον George Gruntz, τον Henry Texier και τον Daniel Humair.
Με το ταλέντο και την προσωπικότητά του ο Woods εντυπωσιάζει και την Ευρώπη και συμμετέχει σε άπειρες ηχογραφήσεις.
Συνεργάζεται με τον Gerry Mulligan, τον Oliver Nelson, τον Ben Webster, τον Sonny Rollins, τον Michel Legrand, τον Benny Carter, Lena Horne ενώ παρουσίασε με τον Gillespie, τους Gillespie / Woods All – stars.
Πολλοί pop stars θα βρουν στον ήχο του Woods ένα πολύτιμο στοιχείο της επιτυχίας τους.
Χαρακτηριστικές οι συνεργασίες με τον Billy Joel στο «Just the way you are», τον Paul Simon, τους Steely Dan, την Carly Simon κλπ.
Από τους πλέον περιζήτητους μουσικούς και συνθέτες, εκτός από τους δεκάδες προσωπικούς του δίσκους που αποτελούν χρυσό κομμάτι της κλασικής τζαζ δισκοθήκης, ο Phil Woods είχε συμμετοχή σε εκατοντάδες δίσκων.
Ανάμεσα, στους πάρα πολλούς τολμηρούς δίσκους του,για την εποχή τους, είναι και η σύμπραξη με τον αείμνηστο ρεμπέτη και δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Ιορδάνη Τσομίδη, στον δίσκο “Greek Cooking”, σε παραγωγή Norman Gold, σε μια προσέγγιση της τζαζ με την world μουσική!
Αμέτρητες είναι οι βραβεύσεις του Phil Woods παγκοσμίως, δεκάδες οι αναδείξεις του σε κορυφαίο alto σαξοφωνίστα από τα περιοδικά Down Beat, Jazz Times και άλλους οργανισμούς, πολλές οι υποψηφιότητες και 4 τουλάχιστον βραβεύσεις με Grammy, ενώ είναι επίτιμος καθηγητής σε πολλά Αμερικανικά πανεπιστήμια. Έχει συνθέσει πολλά έργα για ορχήστρες και κλασικά σύνολα.
Καλλιτέχνης με σαφή ξεχωριστό, ζεστό και ιδιαίτερο ήχο, ο Phil Woods εμφανίζεται live από το 1983 μέχρι σήμερα με το all star κουϊντέτο του. Με το σχήμα αυτό εμφανίστηκε στην Αθήνα, στις 26 Οκτωβρίου 2007 στο Παλλάς, σε μία εξαιρετική ευκαιρία του Αθηναϊκού κοινού να έλθει σε επαφή με την ίδια την ιστορία της τζαζ.
Από τον δίσκο "The Phil Woods Quintet + One: Flash" θα ακούσουμε την Misirlou.
Bonus για σήμερα το κομμάτι "Greek Cooking" από τον ομώνυμο δίσκο του Woods,που κυκλοφόρησε το 1967. Στο μπουζούκι ο περίφημος δεξιοτέχνης Ιορδάνης Τσομίδης ή "Τζόρνταν", που έφυγε από την ζωή στα 74 του χρόνια τον Μάρτιο του 2006.
Η τραγουδίστρια και συνθέτις Nataly Oryon έχει γεννηθεί στην Ιερουσαλήμ.
Από τα παιδικά της χρόνια ήδη είχε εκδηλώσει το μουσικό της ταλέντο.
Η σταδιοδρομία της στα μουσικά πράγματα ξεκίνησε στα 15 της χρόνια, όταν άρχισε να συνεργάζεται ως σολίστ με καταξιωμένες χορωδιακές ομάδες, όπως το νεανικό σύνολο Ankor.
Από την ηλικία των 24 χρονών άρχισε να διοργανώνει περιοδείες και εμφανίσεις σε κλαμπ και φεστιβάλ σε άλλες χώρες, τραγουδώντας παραδοσιακά τραγούδια στα εβραϊκά, αγγλικά, ελληνικά, αραβικά, ισπανικά, πορτογαλικά και ιταλικά. Έτσι εμφανίστηκε στην Κύπρο το 2006, στη Γερμανία το 2007 και στην Ελλάδα το 2008.
Τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο του 2010 η Nataly έκανε μια πετυχημένη περιοδεία στην Ελλάδα. Η κύρια συναυλία της ήταν στην Κοζάνη,στο 1ο ελληνόφωνο φεστιβάλ. Ακόμα έκανε συναυλίες στα κέντρα των εβραϊκών κοινοτήτων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, καθώς επίσης στο ρεμπέτικο στέκι "Πριγκηπέσσα" της Θεσσαλονίκης και στο Vinilio Club στην Αθήνα.
Η Nataly έχει κάνει αφιερώματα στο ναπολιτάνικο τραγούδι και στα τραγούδια της Mercedes Sosa,ενώ μεγάλη της αγάπη είναι το ελληνικό τραγούδι και ιδιαίτερα το ρεμπέτικο, και γι' αυτό αποκαλείται "η Ισραηλινή ρεμπέτισσα".
Αυτή την περίοδο γράφει τραγούδια και ασχολείται με την παραγωγή του πρώτου της δίσκου, στον οποίο προσπαθεί να συνδυάσει τις επιρροές της από διάφορα στυλ της παγκόσμιας μουσικής.
Ώρα είναι όμως να ακούσουμε την Misirlou από live εμφάνιση της Nataly Oryon με ελληνικούς και ladino (Sepharadic) στίχους.
Bonus για σήμερα, πάλι από live εμφάνιση της Nataly Oryon θα ακούσουμε το "Καφεδάκι" του Μανώλη Χιώτη.
Οι "Κόκκαλο" είναι μια ροκ πανκ μπάντα που παίζει τραγούδια με ελληνικό στίχο.
Τα μέλη του γκρουπ είναι από Αθήνα και Τρίκαλα.
Το 2001 κυκλοφόρησαν ανεξάρτητα ένα CD με τίτλο "Κόκκαλο" και έχουν δώσει αρκετά live. Σ' αυτά τα live διέθεταν το CD τους με αντίτιμο 1 δραχμή!
Aπό μία συλλογή με ακυκλοφόρητα τραγούδια τους θα ακούσουμε την Μισιρλού.
Στην συλλογή αυτή συναντάμε κάποια ρεμπέτικα τραγούδια παιγμένα στο δικό τους στυλ.
Ας ακούσουμε ένα απ΄αυτά σαν μπόνους. Είναι το "Πέντε μάγκες στον Περαία" (τεκετζής) του Γιοβάν Τσαούς
Ο μουσικός Asylbek Ensepov (Асылбек Енсепов) από το Καζακστάν είναι βιρτουόζος οργανοπαίχτης του dombra.
Το Dombra είναι το εθνικό μουσικό όργανο του Καζακτσάν.Είναι έγχορδο, λαουτοειδές όργανο με μακρύ βραχίονα, αδερφάκι του ταμπουρά και μακρινό τρισέγγονο της αρχαιοελληνικής πανδούρας.
O Ensepov γεννήθηκε το 1980, αποφοίτησε από μουσικό σχολείο και συνέχισε τις σπουδές του στο Κρατικό Ωδείο της πατρίδος του. Πήρε μέρος σε πολλά φεστιβάλ και διαγωνισμούς και βραβεύτηκε τόσο στο Καζακστάν όσο και σε άλλες χώρες (Τουρκία, Γαλλία).
Το 2003 κυκλοφόρησε το πρώτο του CD σε 5000 αριθμημένα αντίτυπα, συσκευασμένα μέσα σε ειδικές δερμάτινες θήκες.
Στο δίσκο αυτό o Ensepov με το dombra του παίζει 12 χορευτικά κομμάτια, συνοδευόμενος από ηλεκτρονικό συνθεσάιζερ.
Στο YouTube κυκλοφορούν αρκετά κλιπ του Ensepov. Αξίζει να δείτε το videoclip "Sultan".
Εμείς εδώ θα ακούσουμε το "Doroga na bostok"( дорога на восток) που μεταφράζεται "Ο δρόμος για την Ανατολή" που είναι η καζάκικη Μισιρλού από τον Asylbek Ensepov.
Bonus για σήμερα,ένα περισσότερο χορευτικό remix του "Doroga na bostok".
Υπεύθυνοι για αυτήν την... αλλαγή φύλου είναι ένα instrumental classic rock / Indie / Surf συγκρότημα από το ηλιόλουστο Φοίνιξ της Αριζόνα.
Το κομμάτι "Mister Lou" περιέχεται στο δεύτερο (και τελευταίο) CD τους, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1998 και έχει τίτλο "Play with fire".
Την ίδια χρονιά ο ντράμερ του γκρουπ αποχώρησε για οικογενειακούς λόγους, και οι υπόλοιποι βρήκαν καινούργιο ντράμερ,άλλαξαν στυλ , βαφτίστηκαν "Otto and the Ottomans" και συνεχίζουν.
Οι Gonnagless είναι μια ζωντανή λαϊκή μπάντα από νέους και ενθουσιώδεις Ολλανδούς μουσικούς.
Το ενδιαφέρον ρεπερτόριό τους αποτελείται από διασκευές παραδοσιακών κομματιών αλλά και δικές τους συνθέσεις προσαρμοσμένες στην φλαμανδική και γαλλική παράδοση του balfolk, δηλαδή σε ρυθμούς βασισμένους σε παραδοσιακούς χορούς.
Στις συνθέσεις τους, μπορεί κανείς να συναντήσει όψεις από πολλά είδη της λαϊκής χορευτικής μουσικής τόσο της Δυτικής (ιρλανδική,γαλλική) όσο και της Ανατολικής (βαλκανική, klezmer)Ευρώπης.
Οι Gonnagles εμφανίζονται σε χορευτικές εκδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη, όπου ο κόσμος απολαμβάνει αλλά και χορεύει τη μουσική τους.
Από τον δίσκο τους "Skwiek" που κυκλοφόρησαν το 2008, θα ακούσουμε την Miserlou τους.
Καλή ακρόαση.
O Αμερικανός πιανίστας και συνθέτης Martin Denny, γνωστός και ως "πατέρας της exotica μουσικής" γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη τον Απρίλιο του 1911. Μεγάλωσε στο Λος Άντζελες όπου σπούδασε κλασικό πιάνο. Νεαρός ακόμα, το 1930, περιόδευσε στην Νότια Αμερική για 4,5 χρόνια με την ορχήστρα του Don Dean. Στην περιοδεία αυτή ο Denny γοητεύτηκε από τους ρυθμούς της latin μουσικής. Ο Denny συνέλεξε ένα μεγάλο αριθμό από εθνικά μουσικά όργανα απ΄όλο τον κόσμο, τα οποία χρησιμοποίησε αργότερα για να εμπλουτίσει τις παραστάσεις του.
Αφού υπηρέτησε στην αεροπορία στρατού των ΗΠΑ κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, επέστρεψε το 1945 στο Λος Άντζελες όπου ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές σε ανώτερο επίπεδο.
Το 1954 ο Denny εμφανίστηκε σε ξενοδοχείο της Χονολουλού για 2 βδομάδες. Εκεί γνωρίστηκε με τον Arthur Lyman (στον οποίο αφιερώσαμε το προηγούμενο ποστ),τον οποίο πήρε στην ορχήστρα του.
Σύντομα ο Martin Denny υπέγραψε συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρία Liberty Records, με την οποία κυκλοφόρησε 38 άλμπουμς. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα εξώφυλλα των 12 πρώτων δίσκων του χρησιμοποίησε το πρόσωπο της ηθοποιού και μοντέλου Sandy Warner. Το ίδιο συνέβη και σε 4 ακόμα εξώφυλλα μεταγενέστερων δίσκων του.
Ο Denny συνέχισε τις εμφανίσεις του μέχρι τα 80 του, και στην μακροχρόνια καριέρα του περιόδευσε σε ολόκληρο τον κόσμο κάνοντας δημοφιλή την lounge μουσική, την οποία εμπλούτισε με εξωτικά κρουστά, με ευφάνταστες διασκευές δημοφιλών τραγουδιών, αλλά και με δικές του πρωτότυπες συνθέσεις που αποθέωναν την Tiki κουλτούρα.
Ο Martin Denny πέθανε στην αγαπημένη του Χονολουλού τον Μάρτιο του 2005, σε ηλικία 93 χρονών.
Από τον δίσκο του "Exotic Percussion" που κυκλοφόρησε το 1961 θα ακούσουμε την exotica- ξωτική- Μisirlou.
Ο Αμερικανός Arthur Lyman ήταν ένας δημοφιλής μουσικός της jazz που έπαιζε βιμπράφωνο και μαρίμπα.
Η ορχήστρα του κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και του 1960 διέδωσε ένα στυλ μουσικής με επιρροές από την Πολυνησιακή μουσική, που αργότερα έγινε γνωστή ως exotica.
Γεννημένος το 1932 στη Χαβάη, άρχισε να ασχολείται με την μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Έχοντας μια παιδική μαράγκα και ακούγοντας τους δίσκους 78 στροφών του Benny Goodman που είχε ο πατέρας του, μάθαινε νότα νότα τα σόλο του βιμπραφονίστα Lionel Hampton .
Στα 14 του ήταν τόσο καλός που συμμετείχε επαγγελματικά στο συγκρότημα Gadabouts παίζοντας βιμπράφωνο σε στυλ cool-jazz που ήταν τότε στη μόδα.
Όταν τελείωσε το σχολείο το 1951, άφησε στην άκρη την μουσική και εργάστηκε ως διοικητικός υπάλληλος σ' ένα μεγάλο ξενοδοχείο στη Χονολουλού. Εκεί, το 1954, τον άκουσε τυχαία να παίζει μουσική ο πιανίστας Martin Denny και του πρότεινε μια θέση στην ορχήστρα του.
Κάποιο βράδυ που η ορχήστρα του Martin Denny έπαιζε στο Shell Bar του Hawaiian Village ενοχλήθηκαν από τα διαρκή κρωξίματα των βατράχων που υπήρχαν σ' ένα διπλανό πάρκο.Τότε ο Lyman άρχισε με το βιμπράφωνό του να αναπαριστά φωνές πουλιών προσπαθώντας να σταματήσει την ...συναυλία των βατράχων. Το ίδιο έκαναν και άλλοι μουσικοί της ορχήστρας. Την επόμενη μέρα οι τακτικοί θαμώνες του μπαρ τους ζήτησαν να επαναλάβουν τις φωνές των πουλιών. Αυτό τους έδωσε την ιδέα να εμπλουτίσουν τις συνθέσεις τους με αναπαραστάσεις από φωνές πουλιών και ζώων, τόσο στις ζωντανές εμφανίσεις τους όσο και στην δισκογραφία.
Το 1957 ο Martin Denny κυκλοφορεί σε δίσκο μια διασκευή της σύνθεσης “Quiet village” του Les Baxter. Ο δίσκος έκανε τρομερή επιτυχία πυροδοτώντας μία αμερικανική μανία για οτιδήποτε είχε σχέση με τη Χαβάη: εξωτικά ποτά, αλόχα λουλουδάτα πουκάμισα, tiki είδωλα, ψάθινα καπέλα, χαβανέζικη κουζίνα κλπ.
Την ίδια χρονιά o Arthur Lyman φεύγει από την ορχήστρα του Martin Denny και δημιουργεί δικιά του ορχήστρα, στο ίδιο στυλ αλλά πιο φαντεζί. Για τα υπόλοιπα χρόνια της καριέρας τους οι 2 άνδρες διατήρησαν μία σχέση φιλικής αντιπαλότητας.
Και ενώ η τρέλα με την πολυνησιακή μουσική ξεθύμανε, καθώς άλλαζαν οι τάσεις στη μουσική, ο Lyman συνέχισε να παίζει στα ξενοδοχεία της Χονολουλού για τους τουρίστες καθ' όλη την διάρκεια των δεκαετιών του 1970, 1980 και 1990.
O Lyman πέθανε το 2002 νικημένος από τον καρκίνο.
Στη διάρκεια της καριέρας του ο Lyman ηχογράφησε περισσότερα από 30 άλμπουμ και σχεδόν 400 σιγνκλ. Κέρδισε 3 χρυσούς δίσκους, και το άλμπουμ του "Taboo" έμεινε για περισσότερο από ένα χρόνο στη λίστα των τσαρτ του Bilboard,έχοντας πουλήσει πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα.
Από το άλμπουμ αυτό, που κυκλοφόρησε το 1958, θα ακούσουμε την Misirlou.
Έξτρα mp3 από τον ίδιο δίσκο το ομώνυμο κομμάτι "Taboo" για ν' ακούσουμε τις φωνές των εξωτικών πουλιών και ζώων που βγάζει η ορχήστρα του Arthur Lyman.