312. John Scott Trotter: Misirlou

O πιανίστας, συνθέτης, ενορχηστρωτής και μαέστρος John Scott Trotter γεννήθηκε στην Σάρλοτ της Βόρειας Καρολίνας τον Ιούνιο του 1908. Η επαγγελματική του ενασχόληση με την μουσική ως πιανίστας και ενορχηστρωτής, άρχισε το 1925 στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας σε μία κολεγιακή μπάντα που είχε επικεφαλής τον Hal Kemp.
12 χρόνια αργότερα ο Trotter είχε την ευκαιρία να γίνει γνωστός σε όλη την Αμερική. Το 1937 ο Bing Crosby έψαχνε εσπευσμένα για ένα νέο μουσικό διευθυντή, για να αναπληρώσει το κενό που άφησε πίσω του ο Jimmy Dorsey, ο οποίος εγκατέλειψε την ορχήστρα του Bing αφήνοντας τον στα κρύα του λουτρού. Αυτό το κενό, ο Trotter το κάλυψε τόσο με το σωματικό (ξεπερνούσε τα 130 κιλά), όσο και με το μουσικό του βάρος, με τον καλύτερο τρόπο για 17 ολόκληρα χρόνια, δουλεύοντας για τον Crosby ως διευθυντής ορχήστρας και ενορχηστρωτής.
Στο διάστημα αυτό πολλά από τα μέλη της ορχήστρας του ανέδειξαν τις ικανότητές τους, απέκτησαν φήμη και ακολούθησαν ξεχωριστή καριέρα.
Σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη της συνεργασίας του με τον Bing Crosby, o Trotter άρχισε να δουλεύει για την δισκογραφική εταιρία Decca. O πρώτος δίσκος του με την Decca είχε τίτλο "It's the Natural Thing to Do" και κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1937. H συνεργασία του Trotter με τον Crosby τερματίστηκε το 1954, όταν ο Crosby αποφάσισε να σταματήσει τα υψηλού προυπολογισμού ραδιοφωνικά σόου, οπότε δεν χρειαζόταν πια ένα πλήρους απασχόλησης μουσικό διευθυντή. Η τελευταία δισκογραφική τους συνεργασία κυκλοφόρησε τον Μάη του 1954 και είχε τίτλο "In the Good Old Summertime".
O Trotter με μεγάλη ευκολία πέρασε από τα ραδιοφωνικά στα τηλεοπτικά σόου, δουλεύοντας από το 1954 μέχρι το 1960 ως μουσικός διευθυντής στην εκπομπή του George Gobel.
O Trotter εξακολούθησε να έχει φιλικές σχέσεις με τον Crosby με τον οποίο συνεργάστηκε περιστασιακά σε διάφορα τηλεοπτικά αφιερώματα και κωμωδίες.
Ο Trotter αργότερα διηύθηνε την μουσική για την σειρά κινουμένων σχεδίων Charlie Brown και το 1970 είχε υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ και Γκράμμι για την μουσική επένδυση της ταινίας " A Boy Named Charlie Brown".
O "Uncle John",όπως ήταν το χαϊδευτικό του Trotter,πέθανε από καρκίνο στο Λος Άντζελες τον Οκτώβρη του 1975.
Από τον δίσκο "Escape To The Magic Mediterranean" που κυκλοφόρησε to 1956 o John Scott Trotter με την ορχήστρα του, θα ακούσουμε την Μισιρλού.
Καλή ακρόαση.



[Download]

Η Μισιρλού με Οκαρίνα και Καλίμπα

Μ' αρέσει να βρίσκω εκτελέσεις της Μισιρλούς με περίεργα όργανα. Όπως στο παρακάτω βίντεο όπου η Μισιρλού παίζεται με οκαρίνα και καλίμπα.

Η οκαρίνα είναι μέλος της οικογένειας των φλάουτων. Ενώ τα περισσότερα φλάουτα είναι κυλινδρικά, η οκαρίνα - γνωστή και ως "φλάουτο αγγείο" - έχει συνήθως σχήμα σφαιρικό ή ωοειδές. Οι πρώτες οκαρίνες κατασκευάζονταν από φυσικά αντικείμενα, όπως κόκκαλα ή νεροκολοκύθες, καρύδες και κοχύλια που τους είχε αφαιρεθεί το εσωτερικό. Αργότερα τα όργανα κατασκευάζονταν από πηλό, που έπαιρνε συχνά τη μορφή ζώων ή πουλιών. Το 19ο αιώνα κατασκεύαζαν μερικές φορές οκαρίνες από γυαλί ή πορσελάνη.
Στην αρχαία Αίγυπτο πίστευαν ότι το όργανο είχε μαγικές ιδιότητες. Η οκαρίνα προσαρμοζόταν στο στόμα την ώρα του τραγουδιού, προκαλώντας την παραμόρφωση της φωνής. Η αρχαία κινέζικη οκαρίνα, χαουάν, επινοήθηκε κατά πάσα πιθανότητα γύρω στο 2700 π.Χ. Μετά τον 6ο αιώνα της αποδόθηκε σημαντικός ρόλος στις τελετουργίες, αν και η χρήση της ήταν κοσμητική (σε λιτανείες) παρά μουσική.
Η σύγχρονη ευρωπαϊκή οκαρίνα χρονολογείται από το 1860 περίπου. Εκείνη την εποχή, ο Ιταλός Τζουζέπε Ντονάτι πρόσθεσε ένα οργανωμένο σύστημα οπών για τον αντίχειρα και τα δάχτυλα στο αρχικό λαϊκό φλάουτο, που είχε το σχήμα πουλιού. Από τότε το ιταλικό όνομα του οργάνου, ocarina ("μικρή χήνα"), χρησιμοποιείται για όλα τα φλάουτα αγγεία,ασχέτως του σχήματός τους.
Κάποιες οκαρίνες γνωστές και ως "σφυρίχτρες αηδονιών", γεμίζονται με νερό. Παράγουν έναν κελαρυστό ήχο που θυμίζει τραγούδι πουλιού, δικαιολογώντας κατ΄αυτό τον τρόπο το πιο διαδεδομένο όνομα του οργάνου. Άλλα όργανα που διαθέτουν μόνο μια οπή παράγουν έναν ήχο που θυμίζει τη φωνή του κούκου, όταν η οπή ανοίγει και κλείνει. Η πασίγνωστη σφυρχτρα του διαιτητή είναι κι αυτή ένα φλάουτο αγγείο. Το αποξηραμένο μπιζέλι ή ο σβώλος από πηλό μέσα στο σώμα της σφυρίχτρας στροβιλίζεται με φόρα όταν το όργανο χρησιμοποιείται,ενισχύοντας το διαπεραστικό του ήχο.
Η βασική τονικότητα της οκαρίνας ελέγχεται από την ποσότητα αέρα στο εσωτερικό του οργάνου: όσο μικρότερο είναι το όργανο, τόσο οξύτερος ο ήχος. Όταν μια οπή παραμένει ακάλυπτη, αυξάνει ο τόνος. Μια μικρή οπή είναι συνήθως ίση προς ένα ημιτόνιο, μια μεγάλη ίση προς έναν τόνο. Μια βαλβίδα κουρντίσματος, τοποθετημένη στην πλατιά άκρη κάποιων οργάνων, καθιστά δυνατό το ακριβές κούρντισμα της βασικής τονικότητας: μετακινώντας τη βαλβίδα μέσα ή έξω, η ποσότητα του αέρα στο εσωτερικό του οργάνου αυξάνεται ή μειώνεται.

Η καλίμπα είναι ένα απο τα σημαντικότερα μουσικά όργανα. Αποτελείται από ένα ηχείο και από μία σειρά μεταλλικών ράβδων, τοποθετημένες η μία δίπλα στην άλλη και στο κατάλληλο μήκος, έτσι ώστε να παράγονται οι συγκεκριμένες νότες. Η καλίμπα και το σχήμα της καλίμπας έχουν διάφορες παραλλαγές, με πιο γνωστή αυτή με το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο ηχείο. Η βασική της έκδοση ήταν πάνω σε καβούκι χελώνας αλλά και πάνω σε πέτρα, μέσο το οποίο απαιτούσε πολύ περισσότερη τέχνη και προσοχή καθώς και με ένα μόνο λάθος χτύπημα της πέτρας θα μπορούσε να κάνει την καλίμπα να παράγει έναν τελείως διαφορετικό και αποκρουστικό ήχο.
Στο πέρασμα των χρόνων η καλίμπα άλλαζε μορφή και σχήμα αλλά πάντα διατηρούσε αυτό τον χαρακτηριστικό ήχο. Το ηχείο της καλίμπας , μπορεί πλέον να πάρει ό, τι σχήμα θέλει ο κατασκευαστής .Από κιθάρα σε καρδιά και διάφορα φρούτα. Ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο δένονται οι μεταλλικοί ράβδοι και το σχήμα των ράβδων αυτών έχει αλλάξει . Παραταύτα ο ήχος παραμένει πάντα ο ίδιος. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν αλλάξει μέχρι και το όνομα. Άλλοι την λένε καλίμπα, άλλοι καρίμπα και άλλοι κασίμπα. Όλες αυτές οι αλλαγές έχουν γίνει λόγο της μακραίωνης ύπαρξης της καλίμπας.
Η Καλίμπα διαφέρει από τα υπόλοιπα πληκτροφόρα μουσικά όργανα (όπως το πιάνο) στο ότι οι νότες που μπορεί να παίξει κάποιος περιορίζονται σε μια συγκεκριμένη κλίμακα. Θυμίζει κατά αυτόν τον τρόπο μια φυσαρμόνικα. Έτσι μπορείτε, ακόμα κι αν δεν γνωρίζετε τα βασικά της μουσικής να παίξετε διάφορες μελωδίες με πολύ μεγάλη ευκολία.

Πηγές:
Για την οκαρίνα:  blog "Περί Τεχνών"
Για την καλίμπα:  blog "Καλίμπα"
Ευχαριστώ τον Kamil, φίλο του blog και των Μισιρλούδων, για την επισήμανση του βίντεο. Thanks Kamil...

311. Stanley Black : Misirlou

O Stanley Black,ένας εξαιρετικά ταλαντούχος πιανίστας, ενορχηστρωτής, συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, υπήρξε μία από τις εξέχουσες φυσιογνωμίες της ελαφράς και ποπ μουσικής στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Black γεννήθηκε στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1913 και άρχισε να μαθαίνει πιάνο στα 7 του χρόνια. Αργότερα σπούδασε στο Matthay School of Music. Η πρώτη του σύνθεση, όταν ήταν μόλις 12 ετών, μεταδόθηκε από την Συμφωνική Ορχήστρα του BBC. To 1929 κέρδισε σε ένα διαγωνισμό ενορχήστρωσης τζαζ και άρχισε να γίνεται γνωστός ως ένα πολλά υποσχόμενος νεαρός πιανίστας. Έτσι είχε την ευκαιρία να ηχογραφήσει με μεγάλους αμερικανούς καλλιτέχνες που επισκέπτονταν το Λονδίνο, όπως οι Coleman Hawkins, Louis Armstrong και Benny Carter, αλλά και με γνωστές βρετανικές ορχήστρες όπως του Lew Stone και του Harry Roy.
Το 1938 ο Black επισκέφτηκε την Νότια Αμερική μαζί με την ορχήστρα του Roy και σαγηνεύτηκε από την λατινοαμερικανική μουσική, ένα μουσικό είδος στο οποίο διέπρεψε τα επόμενα χρόνια.
Το 1944 αρχίζει να ηχογραφεί δίσκους για την Decca Records, και την ίδια χρονιά γίνεται διευθυντής της Χορευτικής Ορχήστρας του BBC. O Black έγραψε μουσική για πολλά ραδιοφωνικά σόου. Συνθέσεις του παρουσιάστηκαν από την Συμφωνική Ορχήστρα και την Χορευτική Ορχήστρα του BBC, αλλά και από δικά του μικρότερα μουσικά σύνολα.
Ακόμα ο Black δούλεψε σε περίπου εκατό κινηματογραφικές ταινίες, ως συνθέτης ή ως μουσικός διευθυντής ή αρκετά συχνά και με τις δύο ιδιότητες.
Ο Stanley Black πέθανε στο Λονδίνο τον Νοέμβριο του 2002.
Από τον δίσκο "Stanley Black and his Orchestra and Chorus: Exotic Percussion" που κυκλοφόρησε το 1962, θα ακούσουμε την Misirlou.
Καλή ακρόαση.



[Download]

310. Euphorica : Miserlou

Οι Euphorica είναι μια μπάντα που παίζει μεσαιωνική και παραδοσιακή ευρωπαϊκή λαϊκή μουσική, μ' ένα σύγχρονο τρόπο. Η μεσαιωνική μουσική στο πρόγραμμά τους προέρχεται από διάφορα μέρη της Ευρώπης. Στο ρεπερτόριό τους εξέχουσα θέση έχουν σεφαραδίτικα τραγούδια από την Ισπανία, λάτιν τραγούδια από την Γερμανία και την Τσεχία, χορευτικά τραγούδια από την Γαλλία , μελωδίες από την Ιταλία και σκοποί από την Οξιτανία, το κομμάτι εκείνο της Ευρώπης δηλαδή (νότια Γαλλία κ.α) όπου μιλούνται οι οξιτανικές διάλεκτοι.
Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2007 από την συνεργασία του Phaedro, ενός Γερμανού τραγουδιστή που παίζει shawm (αναγεννησιακό ζουρνά) και γκάιντα, με τρεις κυρίες από την Τσεχία, την Eva Zidkova (φωνή και κρουστά), την Iva Sarecova (φωνή, σαντούρι) και την Lucie Rut Bittnerova (φωνή). Στην πορεία των χρόνων η σύνθεση του συγκροτήματος άλλαξε μερικώς, αλλά οι Euphorica εξακολουθούν την πορεία τους στο μουσικό δρόμο που διάλεξαν.
Πριν την δημιουργία των Euphorica, τα μέλη του συγκροτήματος συμμετείχαν σε διάφορα σχήματα μεσαιωνικής μουσικής (Psalteria , Potentia Animi , In validus) και πήραν μέρος σε σημαντικές μουσικές παραγωγές όπως στο "Cantus Buranus Show" του γερμανικού συγκροτήματος Corvus Corax, βασισμένο στα Carmina Burana του Carl Orff.
Το 2008 οι Euphorica κυκλοφόρησαν ένα CD με τίτλο "Genesis", απ΄όπου θα ακούσουμε την Miserlou με ελληνικούς στίχους.
Αφήστε ασχολίαστα τα ελληνικά του Phaedro και...καλή ακρόαση.





[Download]

309.Pepe Jamarillo: Misirlou

Για αρκετά χρόνια ο Pepe Jamarillo υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους καλλιτέχνες του Μεξικού, με επιτυχημένες εμφανίσεις σε διάφορες πόλεις της Νότιας Αμερικής και των ΗΠΑ.
Ο Pepe Jamarillo γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1933 στην πολιτεία της Τσιουάουα του Μεξικού και πέθανε τον Οκτώβριο του 2006.
Ο Pepe άρχισε να παίζει πιάνο "με το αυτί" μόλις στα 4 του χρόνια, κληρονομώντας από την μητέρα του την αγάπη του για την μουσική και το ταλέντο του στο παίξιμο. Μεγαλώνοντας σπούδασε μουσική στο ωδείο της πόλης του Μεξικού. Οι γονείς του, ενώ ήταν ευχαριστημένοι με την ενασχόληση του γιου τους με την μουσική ως χόμπι, θεωρούσαν την μουσική ως αβέβαιη επαγγελματική καριέρα γι' αυτόν. Ο πατέρας του ήθελε ο Pepe να γίνει οδοντίατρος κι αυτός για να τον ευχαριστήσει άρχισε τις σπουδές στην Οδοντοϊατρική Σχολή στο Πανεπιστήμιο της πόλης του Μεξικού. Μετά από 2 χρόνια όμως αποφάσισε ότι δεν θα ήταν ευτυχισμένος με μια τέτοια επαγγελματική ενασχόληση. Καθώς οι γονείς του επέμεναν ότι θα έπρεπε να έχει κάποιο πτυχίο στα χέρια του ως επαγγελματικό εφόδιο, ο Pepe παρακολούθησε τραπεζικές σπουδές και επέστρεψε στο πατρικό του με ένα σχετικό πτυχίο στις αποσκευές του.
Για 2 χρόνια εργάστηκε στην Τσιουάουα σε μία Βρετανική εταιρία εξόρυξης μεταλλευμάτων. Παίρνοντας την άδειά του επέστρεψε στην πρωτεύουσα για τις διακοπές του. Εκεί συνέβη κάτι που του άλλαξε για πάντα την ζωή.
'Εχοντας πιει μερικά ποτά με τους φίλους του στο μπαρ του Ritz, του πιο in ξενοδοχείου της πόλης, παρατήρησε ότι στο βάθος της αίθουσας υπήρχε ένα πιάνο.Οι φίλοι του, τού ζήτησαν να παίξει κάτι και έτσι ο Pepe άρχισε να παίζει για να τους διασκεδάσει. Κάποια στιγμή ο διευθυντής του ξενοδοχείου τον ρώτησε αν είναι επαγγελματίας πιανίστας. Ο Pepe του απάντησε ότι παίζει μόνο για το κέφι του. Μετά από λίγο ο διευθυντής τον ρώτησε αν θα ήθελε να δουλέψει επαγγελματικά ως πιανίστας στο ξενοδοχείο. Ο Pepe νόμισε ότι ο μάνατζερ αστειευόταν κι έτσι του απάντησε, αστειευόμενος και ο ίδιος, ότι δεν έχει καμιά αντίρρηση αρκεί να του ικανοποιούσαν όλες τις οικονομικές απαιτήσεις. Προς μεγάλη του έκπληξη ο ξενοδόχος του είπε "έλα αύριο, και θα μιλήσουμε για τις λεπτομέρειες".
Μ' αυτόν τον τρόπο, μέσα σε μια νύχτα, ο Pepe Jamarillo έγινε επαγγελματίας πιανίστας, και για τα επόμενα 3 χρόνια εργάστηκε ως πιανίστας στο μπαρ του ξενοδοχείου Ritz. Στην περίοδο αυτή ο Pepe έκανε εμφανίσεις στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, καθώς του ζητούσαν να συνοδεύσει στο πιάνο πολλούς μεγάλους τραγουδιστές που επισκεπτόταν την πόλη του Μεξικού. Έτσι δούλεψε με τους διασημότερους Λατινοαμερικάνους και Ισπανόφωνους τραγουδιστές.
Όταν σταμάτησε την συνεργασία του με το Ritz, δούλεψε για λίγο στο κλαμπ El Quid μέχρι τη στιγμή που αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ευρώπη. Αφού δούλεψε για λίγους μήνες στο Παρίσι, στις αρχές του 1958 διάβηκε το στενό της Μάγχης.
Στο Λονδίνο άρχισε να εμφανίζεται σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, όπως το εβδομαδιαίο σόου «Sentimental Journey" της τηλεόρασης ABC. Στην Αγγλία ηχογράφησε αρκετά πετυχημένα 'αλμπουμ, όπως το "Mexico Tropicale".
Από ένα μεταγενέστερο δίσκο του Pepe Jamarillo, που κυκλοφόρησε το 1988 και έχει τίτλο "Best Now", θα ακούσουμε την Misirlou.
Καλή ακρόαση.


Download